Prawy sektor rozpracowywany, czyli ukraińskie i rosyjskie standardy dziennikarskie

Na Majdanie źle się dzieje. Wczorajsza strzelanina na Chreszczatyku jest kolejnym odcinkiem tej samej historii. A historia rozpoczęła się tuż po ucieczce Janukowycza. Zamiatane pod dywan konflikty, czego można się było spodziewać, powychodziły na wierzch.

Już kilka tygodni wcześniej, w nocy z 8 na 9 marca w budynku kijowskiej rady miejskiej doszło do kłótni między zwolennikami Prawego Sektora i Samoobrony Majdanu. Człowiek z PS wyjął broń, wystrzelił, na szczęście niecelnie. Godzinę później, pod pobliskim konserwatorium wybuch hukowego granatu uszkodził bębenki słuchowe jednemu z majdanowców. Tej nocy między barykadami błąkali się znudzeni czarni panowie z maskach. Podbici, a jakże, bo przecież dzień kobiet. Chyba im się nudziło, miałam wrażenie, że szukają zaczepki.

Za niepokoje na Majdanie polityczną odpowiedzialnością obarczany jest przede wszystkim Prawy Sektor.

I słusznie.

Mustafa Najem, jeden z najlepszym dziennikarzy na Ukrainie zadaje pytania o podejrzane kontakty Prawego Sektora z reżimem Janukowycza. Wygląda na to, że uważany za najbardziej radykalny ruch sprzeciwu na Majdanie ma wiele za skórą.

Dziennikarskie śledztwo trwa od kilku tygodni. Krótko po ucieczce Janukowycza Mustafa Najem ujawnił księgę wejść do prezydenckiej siedziby na ulicy Bankowej. Wynikało z niej niezbicie, że 20 lutego – czyli w „czarny czwartek”, kiedy snajperzy strzelali do  obrońców Majdanu jak do kaczek- lider Prawego Sektora, Dmytro Jarosz spotkał się z Janukowyczem.

Prawy Sektor zareagował nerwowo. Na dziennikarza „Ukraińskiej prawdy” posypał się grad krytyki ze strony narodowców. Jarosz, ustami swojego rzecznika, zaprzeczył dziennikarskim doniesieniom.

Ale dowody były niezbite. Jaroszowi nie pozostało nic innego, musiał się przyznać do rozmów z Janukowyczem. Rzecznik Prawego Sektora, Rosjanin i były dziennikarz Kommersanta Artiom Skoropadskij jest moim starym znajomym. Spytałam go o te podejrzane zmiany zeznań. „To moja wina – bił się w piersi Artiom. – Źle zrozumiałem Jarosza i przekazałem błędną informację”.

Akurat.

Z opublikowanego dziś w Ukraińskiej Prawdzie materiału wynika, że Bankowa pertraktowała z Prawym Sektorem odblokowanie ulicy Hruszewskiego w zamian za okrągłą sumę pieniędzy. To tylko wierzchołek dziennikarskiego śledztwa. Całość tu:  http://www.pravda.com.ua/rus/articles/2014/04/1/7020952/

Już widzę satysfakcję niektórych z Państwa. I dalszy ciąg niekończącej się dyskusji o banderowskim zamachu stanu. W piątek prowadziłam spotkanie z Serhijem Żadanem. Jak można się było spodziewać, smutna ciotka kulturalna uparcie odpytywała pisarza – anarchistę, co sądzi o „nazistach w ukraińskim rządzie”. Żadan zaśmiał się z tych powtarzanych do znudzenie bzdur. Niektórzy ludzie są do bólu przewidywalni.

Ja też mogę przewidzieć komentarze pod tym wpisem (regularnie czytam rosyjską prasę, więc mnie Szanowni Państwo niczym nie zadziwią). Tak, tak, wiadomo ukraińscy nacjonaliści są źli i straszni, jak sam diabeł. I zamiast wspierać Ukraińców, powinniśmy razem z Żyrinowskim rozebrać to centrum „faszyzmo-nazizmo-banderyzmu”.

Zagrywki Prawego Sektora niepokoją, ale przecież o ich niecnych sprawkach dowiadujemy się dzięki pracy ukraińskich dziennikarzy, którzy mają odwagę rozliczać nowych polityków nawet w stanie permanentnego zagrożenia agresją Rosji.

A przy okazji: najnowsze badania Centrum Lewady nie pozostawiają złudzeń: 74 proc. Rosjan popiera wprowadzenie swoich wojsk na teren Ukrainy.

Do tego podziwu godnego wyniku walnie przyczynili się rosyjscy dziennikarze (nie licząc oczywiście paru wyjątków). W czasie gdy ich ukraińscy koledzy prowadzą śledztwa przeciwko nowej władzy i nowym siłom politycznym, oni płyną z prądem i wiodą dostatnie życie zakrapiane drinkami w modnych moskiewskich restauracjach. Bardzo z siebie zadowoleni, publikują selfie z portalach społecznościowych, by nikt nie miał wątpliwości, jak świetnie im się żyje.